Οι επιπτώσεις των tablets και των smartphones στη δεξιότητα της γραφής

Σύμφωνα με επιστήμονες αρκετά παιδιά δυσκολεύονται ακόμη και να κρατήσουν το μολύβι εξαιτίας της υπερβολικής χρήσης της τεχνολογίας . Ο λόγος που συμβαίνει είναι το γεγονός ότι η συχνή χρήση συσκευών με οθόνη αφής αποτρέπει τους μύες των χεριών να αναπτυχθούν αρκετά, ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά να κρατούν ένα μολύβι σωστά.

«Σήμερα τα παιδιά δεν έρχονται στο σχολείο με τη δύναμη στα χέρια που είχαν τα παιδιά πριν από 10 χρόνια γιατί δεν εξασκούνται το ίδιο με τότε» ανέφερε η παιδίατρος Sally Payne από την Αγγλική Ιατρική Υπηρεσία Trust.

Οι οθόνες αφής έχουν μειώσει τον χρόνο που τα παιδιά ασχολούνται με παραδοσιακές δραστηριότητες, όπως η ζωγραφική, που αυξάνουν το συντονισμό των κινήσεων.

Σε έρευνα που συμμετείχαν 1900 καθηγητές διαπιστώθηκε ότι τα μισά αγόρια και περίπου το 30% των κοριτσιών αντιμετωπίζουν πρόβλημα στο γράψιμό τους. Το 40% των μαθητών του γυμνασίου δεν μπορούσαν να γράψουν περισσότερο από μισή ώρα συνεχόμενα. Παρόλο που δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση, οι περισσότεροι καθηγητές υποστηρίζουν ότι αυτό οφείλεται στην «προοδευτική ψηφιοποίηση της επικοινωνίας».

Το 58% των παιδιών κάτω των 2 ετών έχουν χρησιμοποιήσει tablet ή smartphone τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους.

Ο σωστός τρόπος να κρατάμε ένα μολύβι γίνεται τη συνεργασία του αντίχειρα, του δείκτη και του μεσαίου δακτύλου, που επιτρέπει τις μικρές συντονισμένες κινήσεις. 

(Πηγή γραφήματος: Guardian)

Έτσι, πολλοί θεωρούν ότι η αυξημένη χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών με οθόνη αφής, μπορεί να επηρεάσει τη γραφή.

«Είναι ευκολότερο να δώσεις ένα iPad σε ένα παιδί, από το να το ενθαρρύνεις να παίξει με τουβλάκια, να κόψει πράγματα, να τα κολλήσει και γενικότερα να παίξει με παιχνίδια και σχοινιά. Έτσι, δεν αναπτύσσουν τις υποκείμενες κινησιολογικές ικανότητες που χρειάζονται για να κρατήσουν ένα μολύβι» εξηγεί η παιδίατρος Sally Payne.

«Η γραφή είναι ένα αριστούργημα του εγκεφάλου» αναφέρει ο νευρολόγος Christian Kel από το Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης.

Μπορεί το διάβασμα να είναι μια περίπλοκη διαδικασία γιατί πρέπει να μάθουμε να συσχετίζουμε γράμματα με ήχους που συνδυασμένα να σχηματίζουν λέξεις, αλλά η γραφή προϋποθέτει κάτι ακόμα. Πρέπει ο ήχος να γίνει κίνηση, ενεργοποιώντας το σημείο του εγκεφάλου που ελέγχει τις κινήσεις.

Όπως εξηγεί ο νευρολόγος, ο λόγος είναι μια ατομική δεξιότητα που αναπτύσσεται τουλάχιστον 50-100 χιλιάδες χρόνια, ίσως και για μισό εκατομμύριο χρόνια. Αντίθετα, είδη γραφής υπάρχουν τα τελευταία 5.000 έως 6.000 χρόνια.

«Η ικανότητα της γραφής δεν είναι τόσο πολύ ενσωματωμένη στο DNA μας όπως ο λόγος» όπως αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Die Zeit.

«Παρόλο που υπάρχουν πολλές θετικές πλευρές στη χρήση της τεχνολογίας, υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις σχετικά με τον αντίκτυπο του καθιστικού τρόπου ζωής και της αυξημένης χρήσης της εικονικής πραγματικότητας. Τα παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο στο διαδίκτυο, αντί να παίζουν έξω» εξήγησε η βοηθός διευθυντή Karin Bishop στο Βασιλικό Κολλέγιο Εργοθεραπευτών.

Μάλιστα έρευνες έχουν δείξει ότι το γράψιμο βοηθάει στη μάθηση. Ψυχολόγος από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στην Αμερική, κατέγραψε την επίδοση 67 φοιτητών κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης. Οι φοιτητές είχαν τη δυνατότητα είτε να σημειώνουν σε laptop είτε να γράφουν σε τετράδιο. Ο καθηγητής διαπίστωσε ότι όσοι έγραφαν στο χέρι είχαν καλύτερη επίδοση και ότι γιατί όταν γράφουμε, ο εγκέφαλος λειτουργεί πιο συνειδητά, δημιουργώντας ένα είδος μνήμης.

Πληροφορίες από Telgraph, Guardian και tech2.org

Στάδια της Μάθησης

Τα «Στάδια της Μάθησης» ή η «Μαθησιακή Ιεραρχία» είναι μια διαβαθμισμένη ακολουθία επιπέδων κατοχής και χρήσης της γνώσης, μέσω της οποίας αποτυπώνεται και συγκεκριμενοποιείται η πορεία που διαγράφει ο μαθητής από την πρώτη επαφή του με ένα γνωστικό αγαθό, μέχρι τη συνειδητή χρήση του αγαθού αυτού σε ποικίλες καταστάσεις (Meese, 2002, οπ. ανάφ. σε Αγαλιώτης, 2011, σελ. 109).

Σύμφωνα με τον Αγαλιώτη (2011), η Μαθησιακή πορεία διακρίνεται σε πέντε στάδια τα οποία είναι ως εξής: Απόκτηση, Ευχέρεια, Διατήρηση, Γενίκευση και Προσαρμογή.

Πιο συγκεκριμένα:

Το στάδιο της Απόκτησης είναι αυτό κατά το οποίο ο μαθητής έρχεται σε επαφή με τη γνώση ή τη δεξιότητα και προσπαθεί να αποκτήσει ακρίβεια στη χρήση της.

Το στάδιο της Ευχέρειας είναι αυτό κατά το οποίο ο μαθητής, διατηρώντας το επίπεδο ακρίβειας του προηγούμενου σταδίου, αυξάνει την ταχύτητα με την οποία χρησιμοποιεί τη γνώση.

Το στάδιο της Διατήρησης  είναι αυτό κατά το οποίο ο μαθητής συνεχίζει να κατέχει τα επίπεδα ακρίβειας και ταχύτητας  χρήσης μίας γνώσης ή δεξιότητας, παρά το γεγονός ότι έχει παρέλθει  ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο δεν έχει δεχθεί σχετική διδασκαλία ή οποιασδήποτε μορφής ενίσχυση.

Το στάδιο της Γενίκευσης είναι αυτό κατά το οποίο ο μαθητής χρησιμοποιεί τις γνώσεις και τις δεξιότητες που έχει στη διάθεσή του, σε πλαίσια και καταστάσεις που διαφέρουν σημαντικά από την αρχική διδασκαλία (από τις συνθήκες απόκτησης).

Το στάδιο της Προσαρμογής είναι αυτό κατά το οποίο ο μαθητής προσπαθεί να επιλύσει προβλήματα της πραγματικής ζωής, χρησιμοποιώντας αυθόρμητα και προσαρμοστικά τις γνώσεις που έχει στη διάθεσή του.

Βιβλιογραφική Αναφορά

Αγαλιώτης Ι. (2011). Εκπαιδευτική αξιολόγηση μαθητών με δυσκολίες μάθησης και προσαρμογής. Το αξιολογικό σύστημα μαθησιακών αναγκών. Αθήνα: Γρηγόρης.

Επιμέλεια άρθρου:

Γεωργίου Αρχοντούλα 

Δασκάλα και Ειδική Παιδαγωγός M.Ed.

Γνωστικές προσεγγίσεις δυσγραφίας

  Η Δυσγραφία χαρακτηρίζεται από ελλειμματική επεξεργασία στη μετατροπή των ακουστικών και οπτικών ερεθισμάτων σε κινητική συμπεριφορά, από δυσκολία του ατόμου να παράγει αναγνώσιμη γραφή με το χέρι και μία γενική ασυνέπεια αναγνωστικού επιπέδου και γραφής (Caramazza et al., 1996, Ellis, 1993).

     Πρόκειται για μία επίκτητη βλάβη του Κ.Ν.Σ και μπορεί να είναι επιφανειακή, φωνολογική, βαθιά και περιφερειακή. Πρόκειται για μία νευρολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από δυσκολίες στη γραφή και δημιουργούνται παραμορφώσεις ή λάθη.

       Οι MacArthur και Graham (2016, όπ.αναφ. στον Βλάχο, 2017) αναφέρουν ότι τέσσερις γνωστικές διεργασίες εμπλέκονται άμεσα στη διαδικασία της γραφής: η μνήμη εργασίας, η δεξιότητα μεταγραφής των λέξεων που ο συγγραφέας θέλει να πει σε γραπτά σύμβολα στη σελίδα, η αυτορρύθμιση και τα κίνητρα. Η άρρηκτη σχέση των παραπάνω διαδικασιών έχει παρουσιαστεί στο τριγωνικό μοντέλο του λειτουργικού συστήματος της γραφής, όπου κατά τους Berninger & Winn (2016, όπ.αναφ. στον Βλάχο, 2017) η μνήμη εργασίας είναι στο κέντρο του τριγώνου, έχοντας σημαντικό ρόλο στη δυσγραφία, που οδηγεί σε γνωστική ροή για τη γραφή και στις τρεις κορυφές του τριγώνου βρίσκονται οι εκτελεστικές λειτουργίες.

     Οι Feder και Majnemer (2007, όπ.αναφ. στον Βλάχο, 2017), επισημαίνουν ότι ελλείμματα στην οπτική αντίληψη είναι πιθανόν να οδηγούν σε δυσκολίες στην ποιότητα γραφής. Επίσης, αναφέρουν ότι ελλείμματα όπως η κακή οπτική μνήμη για τις αλληλουχίες των γραμμάτων ευθύνονται για τις φτωχές γραφοκινητικές δεξιότητες, καθώς τα προβλήματα οπτικής μνήμης εμποδίζουν τους δυσγραφικούς μαθητές να αναπτύξουν ορθογραφικές αναπαραστάσεις στο λεξικό τους σύστημα. 

      Γνωστικά ελλείμματα δυσγραφικών μαθητών πιθανόν να επηρεάζουν το σύστημα οπτικής μνήμης περισσότερο από το σύστημα των οτικοκινητικών δεξιοτήτων κατά τους Vlachos & Karapetsas (2003 όπ.αναφ. στον Βλάχο, 2017).

     Επίσης, ελλείμματα στην εργαζόμενη μνήμη δημιουργούν γνωστικά προβλήματα  στα άτομα με δυσγραφία όπως και ελλείμματα στον γνωστικό σχεδιασμό των δυσγραφικών παιδιών, καθώς χρειάζονται διπλάσιο χρόνο να εκτελέσουν τη δοκιμασία σχεδιασμού μονοπατιού σε σχέση με την ομάδα ελέγχου (Volman, van Schendel και Jongmans,2006, όπ, αναφ. στον Βλάχο, 2017).

     Τέλος, κατά τους Rosenblum, Weiss και  Parush (2004, όπ.αναφ. στον Βλάχο, 2017) τα δυσγραφικά άτομα δεν έχουν αυτοματοποιήσει πλήρως την παραγωγή γραμμάτων με συνέπεια να αυξάνονται οι απαιτήσεις στον τομέα της μνήμης και της προσοχής και να περιορίζονται οι υψηλότερου επιπέδου γνωστικές διαδικασίες.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Βλάχος, Φ. (2017). Διαταραχές γραφής - Δυσγραφία. Πάτρα: Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

Caramazza A, Capasso R, and Miceli G. (1996). The role of the graphemic buffer in reading. Cognitive Neuropsychology, 13: 673-698.

Επιμέλεια άρθρου:

Γεωργίου Αρχοντούλα

Εκπαιδευτικός & Ειδική Παιδαγωγός

Η ζωή είναι ένας όμορφος αγώνας

Καλή Σαρακοστή σε όλους σας με υγεία!!

Η αγαπώσα και ευσπλαχνική καρδιά

Η αγαπώσα και ευσπλαχνική καρδιά ποτέ δεν υποκρίνεται. Δεν την αγγίζει η υποκρισία, διότι αγαπά, προσφέρει και υπηρετεί τον συνάνθρωπό της χωρίς προσωπικό συμφέρον, χωρίς να ζητά ως κέρδος κάποιο υλικό ή πνευματικό αντάλλαγμα. Η αγαπώσα καρδία τιμά και δοξάζει τον Θεό, θυσιάζεται για το θέλημά Του, πονά ειλικρινά τον συνάνθρωπό της, γι’ αυτό δεν μένει σε λόγους μόνο, αλλά μεταποιεί την αγάπη της σε έργα.

Αντιθέτως η καρδιά που υποκρίνεται, προσποιείται μεν ότι αγαπά, υπόσχεται πολλά, λέγει μόνον ωραίους λόγους, αλλά τίποτα δεν κάνει για να απαλύνει το πόνο, τη φτώχεια ή το οποιοδήποτε πρόβλημα έχει ο πλησίον της. Ενίοτε φορά τη μάσκα του καλού και αγαθού, του απονήρευτου, του ανθρώπου της αγάπης και του Θεού, του ηθικού και ευαίσθητου, αλλά όταν έλθει η ώρα να δείξει αυτή την αγάπη, τότε εκμεταλλεύεται τον άλλο ή στην ανάγκη του αναχωρεί με μια καλή δικαιολογία από κοντά του και τον αφήνει μόνο και προδομένο. Από τέτοια φαινόμενα γέμισε πλέον η πολιτική ζωή, η τηλεόραση, αλλά και η ίδια η ψυχή μας.

"Mείζων πάντων η αγάπη εστί". 

Ας γεμίσουμε με αυτήν την καρδιά μας...

Έρευνα του ΙΤΕ: Μαθητές και διαδίκτυο

Αποτελέσματα έρευνας του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου του ΙΤΕ σε 14.000 μαθητές για τις συνήθειες και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν στο διαδίκτυο

To 14% μοιράζεται προσωπικό υλικό στο διαδίκτυο – 41% των παιδιών αποδέχεται αιτήματα φιλίας από αγνώστους – το 21% έχει συναντηθεί με κάποιον που γνώρισε στο διαδίκτυο – το 70% ανοίγει προφίλ σε κοινωνικό δίκτυο κάτω από την επιτρεπτή ηλικία των 13 ετών – 61% έχει συναντήσει ακατάλληλο περιεχόμενο- σχεδόν οι μισοί γονείς δε βάζουν όρια στη χρήση του διαδικτύου.

Προβληματισμός αλλά και ανάγκη ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των παιδιών σε θέματα που άπτονται της ασφαλούς χρήσης του διαδικτύου προκύπτει από τα αποτελέσματα της μεγάλης έρευνας  που πραγματοποίησε το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου υπό την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Η έρευνα στην οποία συμμετείχαν 14.000 μαθητές ηλικίας από 10-17 ετών , πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο – Δεκέμβριο του 2018 σε 400 σχολεία της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Ηρακλείου Κρήτης, της Πάτρας και της Λάρισας με τη μορφή ανώνυμου online ερωτηματολογίου το οποίο συμπληρώθηκε από τα παιδιά κυρίως στο μάθημα της πληροφορικής. 

Από τα στοιχεία που ξεχωρίζουν και προκαλούν ανησυχία είναι το γεγονός ότι το 70% των παιδιών κάνουν χρήση κοινωνικών δικτύων σε μη επιτρεπτή ηλικία, το 21% των παιδιών δηλώνει ότι έχει δεχτεί διαδικτυακή παρενόχληση και ένα μεγάλο ποσοστό  επιχείρησε να την αντιμετωπίσει χωρίς να το αναφέρει σε κανέναν, το 21% των παιδιών έχει συναντηθεί με κάποιον που γνώρισε στο διαδίκτυο και το 41% αποδέχεται αιτήματα φιλίας από αγνώστους. Πολύ προσωπικές φωτογραφίες στο διαδίκτυο παραδέχεται ότι έχει μοιραστεί το 14% και το 61% ότι έχει συναντήσει βίαιο/ακατάλληλο περιεχόμενο. Όσον αφορά στην υπερβολική χρήση του διαδικτύου το 34% νιώθει ότι παραμελεί τις δραστηριότητές του για χάρη του ψηφιακού κόσμου. Μόλις ένα 4% παραδέχεται ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα εθισμού στο διαδίκτυο ενώ ένα 20% απαντά ότι δεν ξέρει αν αντιμετωπίζει πρόβλημα εθισμού στο διαδίκτυο. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η παραδοχή από τα παιδιά ότι σχεδόν οι μισοί γονείς δε θέτουν όρια στα παιδιά τους όσον αφορά στη χρήση του διαδικτύου.

Αναλυτικά από τα αποτελέσματα της έρευνας προκύπτουν:

1.Γενικά Συμπεράσματα:

Η πλειοψηφία των παιδιών (41%) ξεκινά να χρησιμοποιεί το διαδίκτυο στην ηλικία των 7-8 ετών ενώ ένα 20% δηλώνει ότι ξεκίνησε τη χρήση του διαδικτύου στην πολύ μικρή ηλικία των 4-6 ετών.

Το κινητό τηλέφωνο είναι το κύριο μέσο πρόσβασης των παιδιών στο διαδίκτυο με ποσοστό 73%. Στην ηλικία των 10-12 ετών το 40% των παιδιών έχει ήδη αποκτήσει δικό του κινητό τηλέφωνο ενώ ένα 23% το αποκτά στην ηλικία των 8-10 ετών.

Το 83% των παιδιών δηλώνει ότι μπαίνει στο διαδίκτυο χωρίς την επίβλεψη των γονιών του ενώ όπως προκύπτει από τις απαντήσεις των παιδιών σχεδόν οι μισοί γονείς (43%) δεν θέτουν όρια στα παιδιά τους όσον αφορά στη χρήση του διαδικτύου.

Η πλειοψηφία των παιδιών (58%) δηλώνει ότι έμαθε μόνο του να χρησιμοποιεί το διαδίκτυο και μόλις ένα 4% δηλώνει ότι έμαθε να το χρησιμοποιεί στο σχολείο από κάποιον εκπαιδευτικό. Παρά το γεγονός ότι δηλώνουν αυτοδίδακτα θεωρούν ότι γνωρίζουν πως να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο με ασφάλεια και μόνο το 12% δηλώνει λίγο ή καθόλου ενημερωμένο.

Τα παιδιά χρησιμοποιούν το διαδίκτυο κυρίως για να μιλάνε με τους φίλους τους (36%), να βλέπουν ταινίες ή να ακούν μουσική (33%), να παίζουν παιχνίδια (24%)

2.Κίνδυνοι διαδικτύου:

Διαδικτυακή παρενόχληση προκύπτει ότι έχει δεχτεί το 21% των παιδιών εκ των οποίων η πλειοψηφία (66%) αντέδρασε αποκλείοντας αυτόν/αυτήν που τα παρενόχλησε και μόνο το 21% ενημέρωσε για το θέμα κάποιον που εμπιστεύεται.

Το ανησυχητικό ποσοστό του 41% των παιδιών αποδέχεται αιτήματα φιλίας από αγνώστους εκ των οποίων το 29% θέτει ως προϋπόθεση να έχει κάποιον κοινό φίλο με το πρόσωπο που του έκανε αίτημα φιλίας.

Το 21% των παιδιών μάλιστα δηλώνει ότι έχει συναντηθεί με κάποιον που γνώρισε διαδικτυακά και το 29% δε θεωρεί ότι με το να μιλήσει με κάποιον άγνωστο στο διαδίκτυο μπορεί να θέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο.

Το 61% έχει συναντήσει ακατάλληλο/βίαιο περιεχόμενο στο διαδίκτυο. Από αυτό το ποσοστό παιδιών, το 65% το είδε τυχαία, το 21% το έψαξε για να το βρει και στο 13% το έστειλε κάποιος φίλος.

Το 14% των παιδιών παραδέχεται ότι έχει μοιραστεί πολύ προσωπικές φωτογραφίες στο διαδίκτυο. Μόλις το 5% δηλώνει ότι έχει πέσει θύμα διαδικτυακού εκφοβισμού και το 17% ότι έχει γίνει μάρτυρας διαδικτυακού εκφοβισμού. Από τα παιδιά που δηλώνουν ότι αντιλήφθηκαν ότι κάποιος φίλος τους έχει πέσει θύμα cyberbullying το 21% αδιαφόρησε, το 35% προσπάθησε να στηρίξει το θύμα χωρίς όμως να μιλήσει  και το 44% αντέδρασε αποκαλύπτοντας το περιστατικό σε κάποιον ενήλικα που εμπιστεύεται.

Τα παιδιά και οι νέοι ενημερώνονται κυρίως από δημοσιεύσεις σε κοινωνικά δίκτυα (36%) και από αναρτήσεις φίλων τους (15%). Περισσότεροι από τους μισούς μάλιστα (58%) δηλώνουν ότι μπορούν να ξεχωρίσουν μια αληθινή είδηση από μια ψευδή.

Στην ερώτηση «σε ποιον θα απευθυνθείς στην περίπτωση που σου συμβεί κάτι διαδικτυακά» το 69% απάντησε στους γονείς μου, το 16% σε κάποιον φίλο, μόλις το 3% σε κάποιον εκπαιδευτικό και υπάρχει και ένα 12% που δηλώνει: «πουθενά. Θα τα βγάλω πέρα μόνος μου».

3.Χρονικά όρια Χρήσης του διαδικτύου:

Το 69% των παιδιών δηλώνει ότι χρησιμοποιεί το διαδίκτυο σε καθημερινή βάση.

Το 34% νιώθει ότι παραμελεί τις δραστηριότητές του για χάρη του διαδικτύου. Μόλις ένα 4% παραδέχεται ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα εθισμού στο διαδίκτυο ενώ ένα 20% απαντά ότι δεν ξέρει αν αντιμετωπίζει πρόβλημα εθισμού στο διαδίκτυο.

Το 71% των παιδιών παρακολουθεί video στο YouTube μέχρι 2 ώρες την ημέρα, 3-4 ώρες την ημέρα το 14% και περισσότερες από 4 ώρες την ημέρα το 10%.

Με τα κοινωνικά δίκτυα μέχρι 2 ώρες την ημέρα ασχολείται το 63% των παιδιών. 3-4 ώρες το 13% και περισσότερες από 4 ώρες το 9%. Το ποσοστό των παιδιών που ασχολούνται περισσότερες από 4 ώρες με τα κοινωνικά δίκτυα κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου φτάνει στο 15%

Με τα διαδικτυακά παιχνίδια μέχρι 2 ώρες σε καθημερινή βάση ασχολείται το 57%. 3-4 ώρες την ημέρα το 9% και περισσότερες από 4 ώρες το 7%. Το ποσοστό των παιδιών που παίζουν περισσότερες από 4 ώρες κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου διπλασιάζεται και φτάνει το 15%

4.Χρήση κοινωνικών δικτύων:

Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών (83%) διαθέτει προφίλ σε κοινωνικό δίκτυο εκ των οποίων το 70% προκύπτει ότι ξεκινά την ενασχόληση πριν από την επιτρεπόμενη ηλικία των 13 ετών. Το 36% μάλιστα των παιδιών που διαθέτουν προφίλ σε κοινωνικά δίκτυα το άνοιξαν μόνα τους, χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών τους. 

Το 18% των παιδιών που χρησιμοποιεί κοινωνικά δίκτυα δεν έχει το προφίλ του ιδιωτικό και ένα 16% δε γνωρίζει πως να αναφέρει κάποιον ή κάτι που το ενόχλησε στο διαδίκτυο.

Το κοινωνικό δίκτυο που χρησιμοποιούν περισσότερο τα παιδιά είναι το INSTAGRAM με ποσοστό 51% ενώ το Facebook χρησιμοποιείται μόλις από το 11% των παιδιών . Ακολουθεί το ΥouTube με 40%,τo Messenger με 19%, το Viber με 17%, το Skype και το Snapchat με 11%.

Δείτε εδώ αναλυτική παρουσίαση αποτελεσμάτων.

Eκφοβισμός και βία στο σχολείο (school bullying)

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.

Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying) χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατάσταση, κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά, με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.

Μπορείτε να ενημερωθείτε διαβάζοντας κι άλλες ενδιαφέρουσες αναρτήσεις για την ενδοσχολική βία πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο «ενδοσχολική βία και εκφοβισμός» (school bullying) 

Προσωπεία και Αυθεντικότητα

Ο Θεός μας θέλει απλούς, ταπεινούς και φυσικούς. Να είμαστε ο εαυτός μας. Δηλαδή να μην υποκρινόμαστε κάτι που δεν ανήκει σ' εμάς, που δεν είναι δικό μας, που δεν είμαστε εμείς. Η πιο μεγάλη αρετή είναι η φυσικότητα. Όχι τόσο εύκολο σε ένα κόσμο που καθημερινά ζητάει και μοιράζει ρόλους και προσωπεία, τα οποία εμείς εθισμένοι δυστυχώς στο φαίνεσθαι τα υποδυόμαστε εύκολα. Η υποκρισία καταστρέφει την ομορφιά της αυθεντικότητας. Δηλαδή  ότι ο καθένας μας είναι υπέροχος γιατί είναι διαφορετικός και μοναδικός. Κι όμως δεν το αντέχουμε, ούτε στον εαυτό μας, πολύ περισσότερο στους άλλους. 

Ο Χριστός εάν κάτι καταδίκασε απερίφραστα ήταν η υποκρισία. Γι΄ αυτό ο Χριστιανός πρέπει να είναι άνθρωπος ακέραιος, ειλικρινής, αφτιασίδωτος, και γνήσιος. Δηλαδή φυσικός και φυσιολογικός. Ας μην ξεχνάμε ότι τις περισσότερες φορές στην προσπάθεια μας να «συναντήσουμε» τον Θεό, χάνουμε την ανθρωπιά μας. Μα αλήθεια υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία και τυραννία, υπάρχει μεγαλύτερο κακό από το να προσποιείσαι τον «καλό»;

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (FB)