Δεν είναι απλά κούτες...

Μου άρεσε πολύ αυτή η φωτογραφία και ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας!

Τα παιδιά έχουν μεγάλη φαντασία!

Αφήστε τα να δημιουργήσουν τους δικούς τους μαγικούς 

και ονειρικούς κόσμους!

Μη σκοτώνετε την φαντασία τους και 

μη τα βάζετε σε καλούπια...

Δυστυχώς το πολιτειακό σύστημα και το εκπαιδευτικό αρκετές φορές τους λέει ότι αυτά που βλέπουν είναι μόνο κούτες και τίποτα παραπάνω....

Έτσι σταματά η δημιουργικότητά τους ...

Παρακολουθήστε την ενδιαφέρουσα ομιλία 
«Ας φανταστούμε» 
για τη σημασία της φαντασίας

του βραβευμένου συγγραφέα παιδικών βιβλίων 

Ευγένιου Τριβιζά 

στο συνέδριο Tedx Athens 2013

πατώντας εδώ !

Εσυ λες...Ο Θεός λέει...

3 δωρεάν παιδικά βιβλία για τον κορωνοϊό

Φαντάζομαι έχετε διαβάσει πολλά και δε θέλετε να ακούσετε άλλο για τον κορωνοϊό...

Σας καταλαβαίνω και δίκιο έχετε...

Παραθέτω παρακάτω 3 παιδικά βιβλία που είναι αρκετά ενδιαφέροντα και διαβάστε τα όποτε θέλετε...

1) «Κορώνα και Γράμματα» –

 Παραμύθι της Στέλλας Τριανταφύλλου 

και του Ευθύμιου Χαλκιά 

Το παραμύθι «Κορώνα και Γράμματα» είναι γραμμένο με χιουμοριστικό τρόπο και δείχνει τη νέα πραγματικότητα που επιβάλλει ο κορωνοϊός, συμπεριλαμβανομένης της καραντίνας, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Ο ήρωας παρουσιάζει τη διαμονή του στο σπίτι και παρακολουθούμε τις συναισθηματικές του αντιδράσεις και την εξέλιξή του από την άγνοια στη γνώση και από την ανία στη δημιουργική αξιοποίηση του χρόνου του. Δίνεται αισιόδοξο μήνυμα αναφορικά με τα οφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε συλλογικά μέσα από αυτήν τη διεθνή πρόκληση. Το έργο εμπεριέχει και δραστηριότητες στο τέλος οι οποίες μπορούν να αξιοποιηθούν τόσο από τους γονείς, όσο και από τους επαγγελματίες (εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους, γιατρούς, λογοθεραπευτές κτλ.).

2)  «Πως αντιμετωπίζω τον κορονοϊό» – 

Παιδικός οδηγός για τον Covid19 

της Δέσποινας Χριστοφορίδου

Γεια σου, είμαι ο Μπιμπίκος, ο φίλος σου στην καραντίνα. Έφτιαξα αυτόν τον οδηγό για να δώσω απαντήσεις στις ερωτήσεις σου για τον κορονοϊό. Όταν άκουσα πρώτη φορά για τον κορονοϊό δεν μπορούσα να καταλάβω περί τίνος πρόκειται ούτε και το λόγο που βρισκόμουν σε κίνδυνο. Τώρα όμως έμαθα, και σκοπεύω να σου τα εξηγήσω όλα. Ας ξεκινήσουμε!

3) «Κορωνοϊός» – Ένα βιβλίο για παιδιά των Elizabeth Jenner, Kate Wilson & Nia Roberts

Από τις εκδόσεις Ίκαρος διατίθεται δωρεάν ένα ηλεκτρονικό βιβλίο για τον κορωνοϊό που έχει στόχο να βοηθήσει τους γονείς και τα μικρά παιδιά να απαντήσουν σε πιθανές ερωτήσεις γύρω από τον ιό και την ασθένεια COVID-19 με απλά λόγια.

Η έκδοση αποτελεί μια πρωτοβουλία του βραβευμένου, ανεξάρτητου, εκδότη παιδικών βιβλίων Nosy Crow σε εικονογράφηση του Axel Scheffler και κείμενα των Elizabeth Jenner, Kate Wilson & Nia Roberts. Η επιστασία του βιβλίου έγινε από τον καθηγητή Graham Medley του London School of Hygiene & Tropical Medicine και την συνεργασία δύο δασκάλων και ενός παιδοψυχίατρου.

Οι εκδόσεις Ίκαρος ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Nosy Crow να διαθέσουν το βιβλίο στα ελληνικά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όλοι οι συντελεστές της αγγλικής, αλλά και της ελληνικής έκδοσης, εργάστηκαν εθελοντικά.

Το γαϊδουράκι και το πηγάδι

Χρειαζόμαστε λίγη δύναμη, λίγη αισιοδοξία, λίγο κουράγιο για να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω… Λόγια θα μου πείτε… Ελπίδα, θα σας πω εγώ…

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας:

Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές φτυαριές από σκουπίδια μέσα στο πηγάδι της ζωής σας. Να θυμάστε, όμως, πως κάθε ένα από τα προβλήματά σας αυτά είναι ένα εφαλτήριο. Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα. Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω.

Μία χρήσιμη συμβουλή

Η γιαγιά μου έλεγε............

Άρχισε να ψάχνεις για το καλό στη ζωή 

και θα σου προσφέρει όλο και περισσότερα.

«Rinascerò, rinascerai» (Θα ξαναγεννηθώ, θα ξαναγεννηθείς)

Ο Σωτήρης Τσιόδρας που περιμένουμε κάθε απόγευμα στις 6 να μας ενημερώσει από το Υπουργείο Υγείας για την πορεία της πανδημίας στη χώρα μας με την επιστημονική αποδεδειγμένη γνώση που έχει αλλά και με την προσωπικότητά του έχει κερδίσει τις καρδιές πολλών Ελλήνων. Είναι ταπεινός, μετριοπαθής, συμπονετικός, πράος και έχει έναν μοναδικό τρόπο να μεταφέρει άσχημα νέα με μια γαλήνη που δε σου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. 

Τις προάλλες έκανε μια συγκινητική αφιέρωση, την ώρα που η γειτονική χώρα μετρά πολλές δεκάδες χιλιάδες νεκρούς στέλνοντας μήνυμα αισιοδοξίας στους γείτονές μας, με στίχους από το ιταλικό τραγούδι «Rinascerò, rinascerai» (Θα ξαναγεννηθώ, θα ξαναγεννηθείς).

«Rinascerò, rinascerai Ιταλία. Θα ξαναγεννηθούμε όλοι μαζί, μέσα από αυτή την επώδυνη εμπειρία», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Τσιόδρας.

Το τραγούδι γράφτηκε από τον Ιταλό συνθέτη και τραγουδιστή Robby Facchinetti και τον επίσης Ιταλό στιχουργό Stefano D’Orazio ως μια ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους συμπατριώτες τους και με στόχο τα έσοδά του να διατεθούν στο πολύπαθο νοσοκομείο του Μπέργκαμο.

Το τραγούδι  είναι από το πιο διάσημο συγκρότημα της δεκαετίας του '70 της Ιταλίας. Έδωσαν τα πνευματικά δικαιώματα στο νοσοκομείο του Bergamo. Κάθε κλικ στο βίντεο είναι μια δωρεά, καθώς το YouTube πληρώνει κάποια χρήματα ανά κλικ. Ας συνεισφέρουμε κι εμείς με ένα κλικ και μια κοινοποίηση για να το δουν όσο γίνεται περισσότεροι!

Σας αφήνω να το απολαύσετε!

Είναι καταπληκτικό τραγούδι!

Theos-de-tha-mas-rotisei- Ο Θεός δε θα μας ρωτήσει

Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει τι μάρκα αυτοκίνητο οδηγούμε. 

Θα μας ρωτήσει πόσους ανθρώπους μεταφέραμε με το αυτοκίνητό μας, όταν δεν είχαν μέσο συγκοινωνίας να μετακινηθούν.

Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσα τετραγωνικά είναι το σπίτι μας. 

Θα μας ρωτήσει πόσους ανθρώπους φιλοξενήσαμε σ’αυτό.

Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει για τα επώνυμα και ακριβά ρούχα που έχουμε στις ντουλάπες μας. 

Θα μας ρωτήσει πόσους φτωχούς ντύσαμε.

Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσο μεγάλο μισθό παίρνουμε. 

Θα μας ρωτήσει εάν συμβιβάσαμε τον χαρακτήρα μας για να τον αποκτήσουμε.

Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει τον τίτλο ή τα αξιώματα της εργασίας μας. 

Θα μας ρωτήσει εάν εκτελέσαμε την εργασία μας με ήθος και με προσοχή.

Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσους φίλους έχουμε. 

Θα μας ρωτήσει με πόσους ανθρώπους είμαστε φίλοι.

Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει σε ποια γειτονιά μένουμε. Θα μας ρωτήσει πώς φερθήκαμε στους γείτονές μας.

Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει για το χρώμα του δέρματος μας. 

Θα μας ρωτήσει για το περιεχόμενο της καρδιάς μας.

Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει σε πόσα μέρη του κόσμου ταξιδεύσαμε και διασκεδάσαμε. 

Θα μας ρωτήσει εάν επισκεφτήκαμε φτωχικές συνοικίες και αν προσφερθήκαμε να βοηθήσουμε.

Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει αν είμαστε επώνυμοι και ισχυροί. 

Θα μας ρωτήσει αν είμαστε ταπεινοί και εάν συγχωρούμε τον πλησίον...

Καλύτερα διάβασμα παρά κουτσομπολιό!

Καλημέρα σας, είναι πάντα καλύτερο να χώνεις τη μύτη σου σε ένα βιβλίο παρά στις δουλειές των άλλων.🤔🤔🤔

Α.Stanley

Το ρητό το αναρτώ με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα Παιδικού Βιβλίου που ήταν χθες! Στη συνέχεια θα αναρτηθούν προτάσεις κλασικών αριστουργημάτων της παιδικής λογοτεχνίας για όποιον μαθητή έχει όρεξη για διάβασμα !!!

Μαζί ξανά!!

Μαζί ξανά από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη!

Ένα όμορφο τραγούδι που το αφιερώνω σε όσα αγαπημένα μου πρόσωπα συγγενείς, φίλους και μαθητές που βρίσκονται μακριά μου αυτόν τον καιρό με την ελπίδα ότι θα ξαναβρεθούμε σύντομα κοντά!!!

Καλή υπομονή με δύναμη και αισιοδοξία!
Και καλό μήνα σε όλους σας!

Κάθε στιγμή...

Δάσκαλοι συνοδοιπόροι...

Το πιο σημαντικό πράγμα που ένας δάσκαλος μπορεί να κάνει είναι να στηρίζει και να βοηθήσει ένα παιδί να βρει το δικό του δρόμο που το ίδιο ονειρεύεται.

Καληνύχτα σας και καλό Σαββατοκύριακο!

Χαρούμενα και ήρεμα παιδιά!

Τα παιδιά είναι απαραίτητο να μεγαλώνουν μέσα σε ένα στοργικό και ανεκτικό οικογενειακό περιβάλλον, όπου θα επικρατεί το κλίμα αμοιβαίου σεβασμού και αυτοπροσδιορισμού. 

Οι γονείς είναι απαραίτητο να θέτουν στα παιδιά σαφή όρια τα οποία δεν πρέπει να παραβιάζονται και να μην δείχνουν ελαστικότητα στην εφαρμογή των κανόνων που έχει θεσπίσει η οικογένεια. Σημαντικό επίσης είναι να περιορίζονται τα ερεθίσματα που πυροδοτούν την επιθετικότητα και να προβάλλονται πρότυπα μη επιθετικής συμπεριφοράς. 

Καλό θα ήταν η μη επιθετική συμπεριφορά να ανταμείβεται ενώ στην αντίθετη περίπτωση η επιθετική συμπεριφορά να τιμωρείται άμεσα μέσω εναλλακτικών τρόπων. Αυτό που έχει σημασία είναι η κάθε οικογένεια να προσπαθεί στη δημιουργία ομαλής συναισθηματικής σχέσης των παιδιών.

Προβλήματα δημιουργούνται από τη διάσπαση της λειτουργίας της οικογένειας, από την έλλειψη αλληλοσεβασμού των γονέων, από τις χαμηλές προσδοκίες των γονέων για το μέλλον των παιδιών τους, από την ανεργία, από την οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται, από την χαμηλή κοινωνική τους θέση, από το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, από την έλλειψη παροχής ασφάλειας, από την έκθεση σε ενδοοικογενειακή βία, από την έλλειψη ηθικών αναστολών και από τη συναισθηματική παραμέληση.

Αγαπητοί μου αναγνώστες σίγουρα υπάρχουν και πολλοί άλλοι λόγοι που δημιουργούν προβλήματα στη χαρά και την ηρεμία ενός παιδιού...

                                      Τέλος να θυμάστε ότι:

και οι καλοί και οι κακοί γονείς κάνουν λάθη, η διαφορά των πρώτων με τους δεύτερους όμως είναι ότι οι πρώτοι τα αναγνωρίζουν και κάνουν κάτι για να τα διορθώσουν...

                        

Αγάπα τη ζωή!Δεύτερη ζωή δεν έχει....

Αναρωτιέμαι μερικές φορές:

Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως 

η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν;
Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα… Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα.

 Τη μέρα, την κάθε σου μέρα.
…Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.

Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό,
να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.
Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές…
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. 

Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ’ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται.

 Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου,
την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. 

Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. 

Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. 

Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. 

Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, 

γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.

 Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε

 μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

(“Παράπονο” Οδυσσέας Ελύτης)

Το σύμβολο της καρδιάς

  

Επάγγελμα: Δάσκαλος

Μόλις αναφέρεις σε κάποιον ότι είσαι εκπαιδευτικός, 8 στις 10 φορές το πρώτο σχόλιο θα αφορά τι τυχερός που είσαι που έχεις τόσες διακοπές κατά τη διάρκεια του χρόνου και πόσο «ωραία» περνάς μέσα στη τάξη, αφού όλη τη μέρα είσαι μες τις χαρές και τραγούδια. Η πραγματικότητα όμως διαφέρει αρκετά.

Το 2012, με πρωτοβουλία της Unesco, δημοσιεύτηκε μια έκθεση για τα ωράρια εργασίας των επαγγελμάτων. Στον κλάδο των εκπαιδευτικών συγκεκριμένα ανέφερε ότι 21 ώρες διδασκαλίας ισούται με 84 ώρες γραφείου. Πέρα από τις ώρες διδασκαλίας ο εκπαιδευτικός κάθε βαθμίδας πρέπει να ξοδέψει έξτρα χρόνο για προετοιμασία και αξιολόγηση των μαθητών του και να κάνει γραφειοκρατικές εργασίες που συχνά είναι χρονοβόρες και πολύπλοκες. Αν τα βάλεις κάτω και τα καταγράψεις, θα δεις ότι εφτά 24ωρα την εβδομάδα μπορεί να μη φτάσουν, για να καλύψεις τη δουλειά που πρέπει να κάνεις μέσα στις 5 εργάσιμες μέρες. Ίσως γι’ αυτό οι εκπαιδευτικοί να είναι οι πρώτοι στη λίστα με τις ασθένειες που παράγοντας κινδύνου είναι το άγχος, όπως καρδιακές παθήσεις και burn-out.

Και πάλι όμως η ταμπέλα «3 μήνες διακοπές το καλοκαίρι» παραμένει, ακόμα και αν εξηγήσουμε τα αυτονόητα. Ποια είναι αυτά; Μα φυσικά ο λόγος που κλείνουν τα σχολεία το καλοκαίρι στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες: επίσημα τα σχολεία στη χώρα μας κλείνουν στις 21 Ιουνίου κάθε χρόνο -και μένει δηλαδή 2 μήνες και 1 εβδομάδα για διακοπές- κάτι που έχει οριστεί λόγω των κλιματικών συνθηκών. Κάθε χώρα, ανάλογα με το κλίμα της, έχει ορίσει τις σχολικές διακοπές και αν το καλοσκεφτούμε, δε θα ήθελε κανείς να έχει το παιδί σε μια τάξη μέσα Ιουλίου με τις θερμοκρασίες στο κόκκινο. Και επειδή γίνεται και λόγος για τις αργίες και τις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και αυτές καθορίζονται σύμφωνα με τις πολιτιστικές και πολιτισμικές παραδόσεις κάθε λαού. Για παράδειγμα, σε ορισμένα κρατίδια της Γερμανίας οι καλοκαιρινές διακοπές διαρκούν 6 εβδομάδες, αλλά υπάρχουν και 2 εβδομάδες αργίας για φθινοπωρινές διακοπές ή για τον εορτασμό του καρναβαλιού.

Πέρα όμως από αυτό, ο εκπαιδευτικός χρειάζεται τις παύσεις του, για να ηρεμήσει από την ένταση και τις απαιτήσεις του λειτουργήματος που ασκεί και για να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του. Εκτός από το ωράριο που συχνά δεν είναι αρκετό και αφιερώνει χρόνο από την προσωπική και οικογενειακή ζωή του, η έντονη κοινωνική ευθύνη που κουβαλάν οι εκπαιδευτικοί για να μεταδώσουν τη γνώση στα παιδιά και να τους παρέχουν τα εργαλεία, ώστε να αξιοποιήσουν τα μυαλά και τις ιδέες τους, αποτελεί μια πηγή ατελείωτου άγχους που σε συνδυασμό με την άσκοπη και συχνά άδικη κριτική από πλευράς γονέων και άλλων φορέων είναι εξουθενωτική.

Η προσπάθεια του να διδάξει κανείς σε μια τάξη με 20 διαφορετικά παιδιά που έχουν 20 διαφορετικές προσωπικότητες και παράλληλα να ικανοποιήσει κάθε γονέα -για κάθε παιδί επί δυο, δηλαδή, άλλα 40 άτομα- και να διεκπεραιώσει ένα σωρό γραφειοκρατικά ζητήματα -εκεί το μέτρημα χάνεται- είναι σίγουρα ένας συνδυασμός που συχνά εξαντλεί τα όρια της ανθρώπινης αντοχής και έρχεται η καταπόνηση του οργανισμού και η εξάντληση. Όσο η βαθμίδα εκπαίδευσης κατεβαίνει και έχεις να κάνεις με μικρά παιδιά που βγαίνουν πρώτη φορά από τη φωλιά της οικογένειας, τόσο πιο δύσκολη είναι η θέση του εκπαιδευτικού.

Οι στρεσογόνες διαδικασίες που περνάνε οι εκπαιδευτικοί εξαντλούν τα αποθέματα κουράγιου και όρεξης για δουλειά και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε λάθη στη διδασκαλία τους. Αυτό κατ’ επέκταση έχει αρνητική επίπτωση στα παιδιά. Ας μην ξεχνάμε ότι το παιδί είναι ένα σφουγγάρι που ρουφάει κάθε γνώση που παίρνει και μεγαλώνοντας διαμορφώνει την κριτική του σκέψη και μαθαίνει έτσι να χειρίζεται και να αξιοποιεί αυτά που διδάσκεται. Όταν όμως οι βάσεις δεν μπούνε σωστά και το έργο του εκπαιδευτικού κωλύεται από τις παραπάνω διαδικασίες, τα παιδιά είναι τα πρώτα θύματα και μετά ο εκπαιδευτικός σαν άνθρωπος. Γι’ αυτό εμπιστεύσου τον εκπαιδευτικό του παιδιού σου και μην τον κρίνεις διαρκώς.

Επομένως δίπλα στη λίστα με την καταμέτρηση των διακοπών που έχουν οι εκπαιδευτικοί, ας προσπαθήσουμε να γράψουμε και όλα αυτά που έχει να διεκπεραιώσει ένας εκπαιδευτικός, μέσα και έξω από τη σχολική τάξη, και τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα καταλάβουμε πόσο δύσκολο είναι να είσαι εκπαιδευτικός και πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη για διακοπές και ανασυγκρότηση δυνάμεων.

Συντάκτης: Κέλλυ Ιακωβίδου

Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γουγούλα

Το δίδαγμα της πεταλούδας

“Μια ημέρα, ένα μικρό άνοιγμα εμφανίστηκε σε ένα κουκούλι, ένας άντρας κάθισε και παρακολουθούσε την πεταλούδα για ώρες καθώς πάλευε για να περάσει το σώμα της μέσα από την μικρή οπή.

Τότε, φάνηκε σαν να είχε σταματήσει κάθε προσπάθεια. Έμοιαζε σαν να είχε προχωρήσει όσο μπορούσε και να μην μπορούσε να πάει παραπέρα. Τότε ο άντρας αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα, πήρε ένα ψαλίδι και άνοιξε το κουκούλι. Η πεταλούδα τότε ξεπρόβαλε εύκολα. Αλλά είχε ένα μαραμένο σώμα και ζαρωμένα φτερά. Ο άντρας συνέχισε να παρακολουθεί γιατί περίμενε, από στιγμή σε στιγμή, ότι τα φτερά θα άνοιγαν, θα μεγάλωναν και θα επεκτείνονταν, ότι θα ήταν ικανά να στηρίξουν το σώμα της πεταλούδας και ότι θα γίνονταν γερά.

Η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της περιφερόμενη αργά και δύσκολα με το σώμα της μαραμένο και τα φτερά της ζαρωμένα. Ποτέ δεν μπόρεσε να πετάξει.

Αυτό που ο άντρας, με την ευγένεια και την καλή του θέληση δεν μπόρεσε να κατανοήσει ήταν ότι ο περιορισμός του κουκουλιού και ο αγώνας που απαιτήθηκε από την πεταλούδα ήταν ο μόνος τρόπος για να αναγκάσει τα υγρά να κινηθούν από το σώμα της πεταλούδας προς τα φτερά της, έτσι ώστε να είναι έτοιμη να πετάξει μόλις κατάφερνε να απελευθερωθεί από το κουκούλι.

Μερικές φορές ο αγώνας είναι ακριβώς αυτό που έχει ανάγκη η ζωή μας.

Αν η ζωή επιτρέψει να περάσουμε την ζωή μας χωρίς δυσκολίες, αυτό θα έχει παραλυτική επίδραση πάνω μας. Δεν θα γινόμασταν τόσο δυνατοί όσο θα μπορούσαμε να γίνουμε. Ποτέ δεν θα γινόμασταν ικανοί να “πετάξουμε”.

Ζήτησα δύναμη…

Και η ζωή μου έδωσε δυσκολίες για να με κάνει δυνατό.

Ζήτησα σοφία…

Και η ζωή μου έδωσε προβλήματα για να λύσω.

Ζήτησα ευημερία…

Και η ζωή μου έδωσε μυαλό και υγεία για να δουλέψω.

Ζήτησα κουράγιο…

Και η ζωή μου έδωσε εμπόδια για να τα ξεπεράσω.

Ζήτησα αγάπη…

Και η ζωή μου έδωσε πονεμένους ανθρώπους για να τους βοηθήσω.

Ζήτησα χάρες…

και η ζωή μου έδωσε ευκαιρίες.

Δεν έλαβα τίποτε από ότι ζήτησα…

Όμως έλαβα όλα όσα χρειαζόμουν.

5 Οκτωβρίου:Παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών

Για να διδάσκεις σωστά πρέπει να το αγαπάς...

Να ελπίζεις σε ένα καλύτερο μέλλον για τη γενιά που εκπαιδεύεις και να την εμπνέεις ανοίγοντας 

νέους ορίζοντες....

Καλή σχολική χρονιά!!

«Ας πάρουμε στα χέρια μας το βιβλίο 📚 
και τα μολύβια μας✏️.

 Είναι τα πιο δυνατά μας όπλα» 

~ Malala

Καλή σχολική χρονιά!

Διάλογος Εμβρύων: Υπάρχει Ζωή Μετά τη Γέννα;

Στην κοιλιά της εγκύου δύο έμβρυα συνομιλούν. Το ένα είναι σκεπτικιστής, το άλλο γεμάτο εμπιστοσύνη και πίστη.

Tο γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ρωτάει: «Και πιστεύεις πραγματικά σε μια ζωή μετά τη γέννηση;»

Το έμβρυο που πιστεύει, απαντά: «Ασφαλώς, ναι. Για μένα είναι απόλυτα βέβαιο ότι υπάρχει ζωή μετά τη γέννησή μου. Η ζωή εδώ, είναι μόνο για να μας μεγαλώνει, ώστε να μπορούμε να προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας για τη ζωή μετά τη γέννησή μας, έτσι ώστε να είμαστε αρκετά δυνατά για ό,τι μας περιμένει μετά.»

Ο μικρός σκεπτικιστής έχει εκνευριστεί: «Αυτό είναι αρκετά ανόητο. Δεν υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση. Πώς θα έμοιαζε μια τέτοια ζωή, ούτως ή άλλως;»

Ο μικρός πιστός όμως, υποστηρίζει: «Δε γνωρίζω. Αλλά σίγουρα θα έχει πολύ περισσότερο φως από εδώ. Και ίσως να στεκόμαστε στα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα μας!»

Το γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ξεσπάει: «Ένα μάτσο ανοησίες! Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το περπάτημα. Και φαγητό με το στόμα είναι πραγματικά μια εντελώς γελοία ιδέα – έχουμε τον ομφάλιο λώρο, που μας τροφοδοτεί αρκετά καλά, ήδη! Αυτό από μόνο του μας δείχνει ότι η ζωή μετά τη γέννηση είναι αδύνατη: ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός!»

Ο μικρός πιστός παραμένει ακλόνητος: «Είναι όντως δυνατή. Απλά μπορεί να είναι λίγο διαφορετική από ό,τι είμαστε εδώ.»

Ο μικρός σκεπτικιστής σιγά-σιγά χάνει την υπομονή του μπροστά σε τόση χαζομάρα: «Κανείς, και εννοώ ποτέ κανείς, δεν ήρθε πίσω μετά τη γέννηση! Ρίξε μια ματιά σε αυτό: η γέννηση είναι απλά το Τέλος της Ζωής. Τελεία και παύλα. Και κάτι ακόμα για σένα και τα τρελά όνειρά σου: Η ζωή είναι μία μεγάλη σκοτούρα μέσα στο σκοτάδι, αυτό είναι!»

Ο μικρός πιστός δεν το αφήνει έτσι: «Το παραδέχομαι ότι δεν γνωρίζω πώς ακριβώς είναι η ζωή μετά τη γέννηση. αλλά σε κάθε περίπτωση εμείς θα δούμε τελικά τη μητέρα μας και αυτή θα μας φροντίσει.»

Ο σκεπτικιστής γούρλωσε τα μάτια του: «Μητέρα! Πιστεύεις στη μητέρα; Είναι γελοίο! Με συγχωρείς, αλλά πού είναι αυτή; Θα ήθελα να σε ρωτήσω».

Ο μικρός πιστός κάνει μια χειρονομία με το χέρι: «Αυτή είναι εδώ! Παντού γύρω μας. Ζούμε μέσα σ’ αυτήν, καθώς και μέσω αυτής. Χωρίς αυτήν εμείς δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρχουμε!»

Ο μικρός σκεπτικιστής δεν είναι δυνατόν τώρα να συγκρατηθεί: «Αυτό φτάνει πραγματικά το αποκορύφωμα της ανοησίας. Και για κανένα λόγο δεν μπορώ να δω πουθενά τη μητέρα σου. Ούτε ένα κομμάτι της -είναι αρκετά προφανές- διότι απλά, δεν υπάρχει!»

Το μικρό που πιστεύει, κουνάει το κεφάλι του και κλείνει τα μάτια: «Μερικές φορές, όταν είμαστε πολύ ήσυχα, την ακούω να τραγουδά. Ή να χαϊδεύει τον κόσμο μας. Νιώθω και έχω την αίσθηση και πιστεύω σταθερά ότι η γέννηση είναι ένα μεγάλο νέο ξεκίνημα!»

πηγή: Henri Nouwen, Our Greatest Gift: A Meditation on Dying and Caring (Harper: SanFrancisco, 1994), pp. 19-20.

Ας σκεφτούμε κι εμείς αναλόγως την απάντηση στο ερώτημα αν υπάρχει ζωή με τον θάνατο...Πιστεύω ήδη γνωρίζετε την απάντηση!!!

Να βρεις ανθρώπους...

Να βρεις ανθρώπους που σε σέβονται και σε εκτιμούν πραγματικά γι’ αυτό που είσαι.

Να βρεις ανθρώπους που σου κάνουν χώρο στη ζωή τους και δε σε βάζουν να στριμωχτείς.

Να βρεις ανθρώπους που δεν προσπαθούν να σε αλλάξουν για να μοιάσεις σε αυτό που εκείνοι έχουν ονειρευτεί.

Να βρεις ανθρώπους που σε κοιτάνε λες και είσαι κάτι το μαγικό.

Να βρεις ανθρώπους που δεν κουτσομπολεύουν, που δε θέλουν το κακό κανενός, που δε χαίρονται με τα προβλήματα των άλλων.

Να βρεις ανθρώπους που στις σχέσεις τους έχουν μόνο σκηνή και ποτέ παρασκήνιο.

Να βρεις ανθρώπους διάφανους. Που λένε αυτό που νιώθουν και που νιώθουν αυτό ακριβώς που λένε.

Να βρεις ανθρώπους που προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη σου και τα καταφέρνουν.

Να βρεις ανθρώπους που προσπαθούν ακόμα να κάνουν τον κόσμο και τον εαυτό τους καλύτερο.

Να βρεις ανθρώπους που δε σταματάνε να ονειρεύονται και δε συμβιβάζονται με το άσχημο και το άδικο.

Να βρεις ανθρώπους που δεν τους αρέσει να κρίνουν και να λογοκρίνουν του άλλους.

Να βρεις ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να παραμένεις σιωπηλός, χωρίς να νιώθει κανείς αμηχανία.

Να βρεις ανθρώπους που επιμένουν να βλέπουν πάντα το καλό στους άλλους. Πάντα. Ακόμα και αν θα έπρεπε να ξέρουν πια καλύτερα.

Να βρεις ανθρώπους που ποτέ δε θα σε πληγώσουν επίτηδες.

Να βρεις ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις πως βρίσκεσαι σπίτι σου.

Να βρεις ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις μέσα σου ζέστη.

Να βρεις ανθρώπους όμορφους. Από μέσα.

Αν δεν τους έχεις βρει, συνέχισε να ψάχνεις.

Βρίσκονται ανάμεσά μας. Ναι. Είμαι σίγουρη.

Και, όταν τους βρεις, να κάνεις τα πάντα για να τους κρατήσεις στη ζωή σου και για να είναι ευτυχισμένοι.

Και να μην τους αφήσεις ποτέ να νιώσουν μόνοι. (Ξέρεις, οι άνθρωποι που περιγράφω νιώθουν εύκολα μόνοι).

Να τους θαυμάζεις- γιατί το αξίζουν. Όχι, όμως, μόνο αυτό. Από σκέτο θαυμασμό δεν ευτύχησε ποτέ κανείς. Όταν τους βρεις, να τους αγαπάς και να τους το δείχνεις κάθε στιγμή. Να τους το δείχνεις, γιατί δεν το θεωρούν δεδομένο, γιατί δεν το ξέρουν. Να τους το λες αλλά, κυρίως, να τους το δείχνεις.

Και πάντα να θυμάσαι τι έχουν περάσει οι άνθρωποι αυτοί: Οι άνθρωποι αυτοί είναι μειονότητα. Και είναι δύσκολο να ζεις πάντα ως μειονότητα.

πηγή: loukini