Για τη μητέρα...

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες και σας εύχομαι να δίνετε όλο και περισσότερη αγάπη στα παιδιά σας, να είστε δίπλα τους στις ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές της ζωής τους και να τα υποστηρίζετε με τον προσφορότερο τρόπο!!!! 

Στη συνέχεια ένα υπέροχο ποίημα για τη μητέρα, το οποίο το αφιερώνω στη μητέρα μου!

Γεώργιος Βιζυηνός

Η μητέρα   

Πώς να πειράξω τη μητέρα 

να κάμω εγώ να λυπηθεί,  

που όλη νύχτα κι όλη μέρα 

για το καλό μου προσπαθεί;  

Πώς ν' αρνηθώ ή ν ' αναβάλω

ό,τι ορίζει κι απαιτεί, 

αφού στη γη δεν έχω άλλο 

κανένα φίλο σαν αυτή;   

Αυτή στα στήθη τα γλυκά της 

με είχε βρέφος απαλό,  

με κάθιζε στα γόνατά της 

και μ' έμαθε να ομιλώ.   

Αυτή με τρέφει και με ντύνει 

όλο το χρόνο που γυρνά,

και δίπλα στη μικρή μου κλίνη, 

σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.   

Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω 

φιλά να γειάνει την πληγή. 

Αυτή, τι πρέπει να αφήσω 

και τι να κάμω μ'οδηγεί.   

Πώς το λοιπόν τέτοια μητέρα 

να κάμω εγώ να λυπηθεί, 

που όλη νύχτα κι όλη μέρα

για το καλό μου προσπαθεί;

Μαμά,

σ'αγαπώ για όλες εκείνες τις φορές 

που με σήκωσες όταν ήμουν πεσμένη και μου έδωσες δύναμη.

Για όλες εκείνες τις φορές

που αντάλλαξες το ζεστό σου χαμόγελο

για το κατσούφιασμά μου.

Για όλες εκείνες τις φορές που 

με περιποιόσουν και 

με έβαζες για ύπνο.

'Η για όταν χρειάστηκες 

κάτι για τον εαυτό σου,

αλλά έδωσες προτεραιότητα σε μένα.

Για όλα τα όνειρα που μοιραζόμαστε,

και τα δάκρυα και τα γέλια.

Σ' αγαπώ μαμά

με όλη μου την καρδιά!

Μακάρι να γίνω κι εγώ μια τόσο καλή μητέρα 

όσο εσύ είσαι σε μένα και στον αδερφό μου!