Το έτος 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Εκεί έμαθε ότι ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε χτίσει πάνω στον τάφο του Ιησού Χριστού ειδωλολατρικό ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Σύμφωνα με την παράδοση οδηγήθηκε εκεί από ένα αρωματικό φυτό που φύτρωνε στο μέρος εκείνο, το γνωστό μας βασιλικό. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών αφού κατεδαφίστηκε ο ναός.
Για να διαπιστωθεί ποιος σταυρός ήταν εκείνος του Ιησού Χριστού, ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς ιερείς, αφού έκαναν δέηση, ακούμπησε το σώμα μίας νεκρής γυναίκας στον καθένα από τους σταυρούς. Μόλις το νεκρό σώμα της γυναίκας ακούμπησε τον Τίμιο Σταυρό αναστήθηκε. Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ και την επομένη, την 14η Σεπτεμβρίου του 335 μ.Χ. έγινε η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού εντός του ναού για να μπορούν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι οι περιχαρείς πιστοί.
Τρεις αιώνες αργότερα, στα 613 μ.Χ., οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. Η παράδοση αναφέρει ότι πολλά θαύματα γίνονταν εκεί και οι Πέρσες θεώρησαν το Τίμιο Ξύλο μαγικό και γι’ αυτό το φύλασσαν και το προσκυνούσαν για 14 χρόνια, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και αξία! Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος πολέμησε και νίκησε τους Πέρσες και αφού παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό τον μετέφερε πίσω στην Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε ξανά στο ναό της Αναστάσεως. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 626 μ.Χ.
Την πρώτη και τη δεύτερη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού καθιέρωσαν οι Άγιοι Πατέρες να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να προσκυνούμε το Σταυρό του Κυρίου μας και να θυμόμαστε τα όσα έπαθε για μας από τη μεγάλη του αγάπη. Έτσι, παίρνοντας χάρη και δύναμη προσπαθούμε και εμείς να τηρούμε όσα μας είπε ζώντας σύμφωνα με το θέλημά Του.
Το απολυτίκιο της ημέρας είναι
το γνωστό σε όλους μας:
Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και
ευλόγησον την κληρονομίαν Σου,
νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος
και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα.
Στο τροπάριο αυτό γίνεται λόγος για το ότι ο λαός ανήκει στον Θεό: «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου». Επομένως, ο λαός δεν ανήκει στους άρχοντες, οι οποίοι δεν έχουν το δικαίωμα να τον διευθύνουν ως δικό τους κτήμα, ανεξάρτητα από τον Θεό.
Μπορείτε να χρωματίσετε:
Χρόνια πολλά σε όλους τους χριστιανούς που καθημερινά σηκώνουν τον προσωπικό σταυρό που τους έχει δώσει ο Θεός με υπομονή και χωρίς γκρίνια.
Χρόνια πολλά στον Σταύρο και τη Σταυρούλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου